این چه خدای بی رحم وحشی است که شما دارید؟

من یک آتئیست هستم. به این معنا که معتقدم خدایی وجود ندارد. دلایل مختلفی برای این باور دارم، اما یکی از مهم‌ترین دلایلم این است که اگر خدایی وجود داشت، بندگانش اینقدر دچار عذاب و بیماری و رنج نمی‌شدند.

جهان پر از درد و رنج است. کودکانی که از گرسنگی می‌میرند، زنانی که مورد تجاوز قرار می‌گیرند، مردانی که در جنگ کشته می‌شوند، حیواناتی که شکنجه می‌شوند، و بیماری‌های کشنده‌ای که میلیون‌ها نفر را می‌کشند.

اگر خدایی وجود داشت، چرا اجازه می‌داد این همه رنج در جهان وجود داشته باشد؟ اگر خدایی وجود داشت، چرا نمی‌توانست از بندگانش محافظت کند؟ اگر خدایی وجود داشت، چرا نمی‌توانست درد و رنج را از جهان حذف کند؟

پاسخی که دین به این سوالات می‌دهد این است که رنج یک آزمایش الهی است. خدا ما را آزمایش می‌کند تا ببیند چقدر ایمان داریم. اما این پاسخ برای من قانع‌کننده نیست.

من معتقدم که رنج یک واقعیت شرور است که باید از بین برود. من معتقدم که خدایی که مهربان است، اجازه نمی‌دهد بندگانش اینقدر رنج ببرند.

البته، برخی از افراد می‌گویند که جهان ما فقط یک آزمایشگاه است برای اینکه خدا ببیند چه کسانی شایسته بهشت هستند. اما این نظریه نیز برای من قانع‌کننده نیست.

من معتقدم که همه انسان‌ها شایسته زندگی شاد و سالمی هستند. من معتقدم که همه انسان‌ها شایسته عشق و شفقت هستند. و من معتقدم که همه انسان‌ها شایسته نجات از رنج هستند.

اگر خدایی وجود داشت، این باورها را رد می‌کرد. خدایی که مهربان است، اجازه نمی‌داد که بندگانش در رنج بمانند.